Chrystus zmartwychwstał!
Drogie dzieci!
Pewien człowiek przechodził ulicami miasta. Widział wielu ludzi. Zobaczył też jedną ubogą staruszkę, która prosiła o jałmużnę. Na jej widok pomyślał w swoim sercu: „Panie Boże, dlaczego pozwalasz na coś takiego? Jeśli możesz, proszę Cię, zrób coś”. Tego samego dnia wieczorem zobaczył w telewizji twarze przerażonych dzieci, bo w jakimś kraju wybuchła wojna. Widok ten poruszył go tak bardzo, że powiedział: „Panie Boże, zobacz, ile biedy i nieszczęścia, spójrz na to cierpienie. Proszę Cię, uczyń coś”. Nocą we śnie człowiek usłyszał głos Pana Boga: „Już coś zrobiłem: stworzyłem ciebie! Nie lękaj się pomagać innym”.
Człowiek ten, kiedy zobaczył staruszkę pomodlił się za nią, prosił Boga, aby coś zrobił, a Bóg odpowiedział mu, że stworzył go, aby mógł coś zrobić.
Człowiek na widok cierpienia zrobił coś bardzo ważnego: pomodlił się do Boga, który może zrobić wszystko. Zapomniał jednak o czymś bardzo ważnym – że Pan Bóg stworzył nas po to, byśmy czynili dobro. Możemy zrobić bardzo wiele dla tych, którzy żyją obok nas.
Wiara nie ogranicza człowieka, lecz otwiera go, poszerza jego serce i czyni je wrażliwym na potrzeby innych ludzi i na ich problemy. Chrześcijanin wierzy, że Bóg może uczynić o wiele więcej niż on sam, ale pomaga innym ludziom. Czyni tyle dobra, ile może, a resztę powierza Bogu, bo dla Boga nie ma nic niemożliwego. Chrześcijanin wierzy, że Bóg nawet uczyni cud, jeśli będzie trzeba, jeśli to przyniesie dobro człowiekowi. W czasie Mszy Świętej, po wyznaniu wiary następuje moment, w którym wierni zwracają się do Boga we wszystkich intencjach, z którymi przyszli na Eucharystię. Ta modlitwa, która kończy liturgię słowa, jest bardzo prosta i wyrazista. Przedstawiamy Bogu wszystkie prośby w pewnej kolejności. Modlimy się: a) w potrzebach Kościoła, b) za rządzących państwami i o zbawienie całego świata, c) za ludzi doświadczonych różnymi trudnościami, d) za miejscową wspólnotę.
W modlitwie wiernych powierzamy nasze sprawy Bogu, dlatego każdą intencję możemy zakończyć wezwaniem: „Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie”. Po wypowiedzeniu wszystkich intencji kapłan zanosi je Bogu Ojcu przez Chrystusa.
Zadanie: proszę Was o odnalezienie w podręczniku tematu nr 35 pod tytułem "Powierzamy Bogu siebie i innych". Zdjęcie wykonanych ćwiczeń proszę przesłać na katecheza.sp3rakszawa@gmail.com
Z Bogiem!
Comments