Szczęść Boże!
Historia Janka:
Zło jest zawsze złem. Nie pochwalamy złego postępowania. Wiemy jednak, że każdemu
z nas zdarzają się takie czy inne grzechy. Pan Jezus też o tym wie. On widzi serce człowieka.
Na dzisiejszej katechezie przyjrzymy się, w jaki sposób Pan Jezus traktował grzeszników,
kiedy żył tutaj na ziemi. Przypomnimy sobie także, czego wymaga od nas, kiedy przystępujemy do spowiedzi.
Pan Jezus zna serce człowieka. On jest prawdziwym Bogiem. Wiedział, że ci, którzy przyprowadzili kobietę, sami nie są bez grzechu. Nie wiemy, co pisał na ziemi. Być może wypisywał grzechy oskarżycieli. Kobieta stoi, jakby oddaje się do dyspozycji Panu Jezusowi. Pan Jezus, prawdziwy Bóg, może odpuszczać grzechy i to czyni. Mówi do kobiety: „Ja ciebie
nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz”. Ale nawróć się. Słowa o tej samej treści słyszymy
także i my w czasie spowiedzi. Spróbujemy teraz odpowiedzieć sobie na pytanie, co zrobić,
żeby dobrze z niej korzystać?
• Co trzeba zrobić, żeby dobrze przeżyć spowiedź. Wykonamy zadanie 1 w kartach pracy.
Nazwij poszczególne czynności:
1. Przypominam sobie grzechy – rachunek sumienia.
2. Jest mi przykro, że swoim postępowaniem obraziłem Pana Boga – żal za grzechy.
3. Nie chcę już więcej popełniać grzechów – postanowienie poprawy.
4. Wyznaję wszystkie swoje grzechy – spowiedź.
Odprawiam pokutę i staram się wynagrodzić wszystkie krzywdy – zadośćuczynienie
Panu Bogu i bliźniemu.
Proszę o wykonanie ćwiczeń na str. 62 i 63 w kartach pracy.
Pozdrawiam!